عشق من بی نهایتی است مطلق...

چهل روز پس از شب یلدا و زایش خورشید، جشن سده و زایش آتش فرامی‌رسد؛ جشن سَده، یکی از جشن‌های ایرانی است که در دهم بهمن ماه برگزار می‌گردد. چگونگی جشن سده: از دیرباز، جشن سده گروهی و با برپایی آتشی بزرگ برگزار می‌شده است؛ مردم در گردآوری هیزم با یکدیگر همکاری می‌نمایند؛ از این روی، جشن سده، جشن همبستگی است. در باره‌ی علّت نام‌گذاری و نیز تاریخ رواج‌یافتنِ این جشن، دیدگاه‌های گوناگونی وجود دارد. فردوسی جشن سده را به هنگامِ پادشاهی هوشنگ و پدید آمدنِ آتش نسبت

یک بار دلِ من را، پیشِ دلِ خود خوانی؛ یک بارِ دگر، امّا، با جور و جفا رانی! احساسِ نهانم را، می‌فهمی و می‌دانی؛ ماندم که چرا هر دم، با مهر نمی‌مانی؟! از جاریِ اضدادت، در جامِ روانِ من، گاهی، به سرِ آبم؛ گه آتش و گاهی باد! آباد شود قلبم، گاهی به نگاهِ تو؛ با تیرِ غمت هم گه، حسّم رود از، بنیاد! صد ناوکِ غم بخشی، احساسِ مرا؛ وقتی، جویای گلی شاد است از نای نهانِ خود! وقتی که گلِ قلبم، مایوس شود در غم، باز عاطفه‌ات من را، آرد به جهانِ خود! گاهی عطشِ دل را، از